Praga - europejska stolica na jesienny weekend

Czy trzeba kogoś zachęcać do odwiedzenia Pragi? Myślę, że trzeba :) Nie będę Wam opowiadać o zabytkach tego miasta, nie ma potrzeby. Zabieram Was na wieczorny spacer ulicami Pragi .
Z Poznania do Pragi przez Polskę jedziecie się bardzo długo. Z powrotem wybierzemy opcję autostradami niemieckimi. Sorry, takie mamy drogi.
Przez internet zamawiamy nocleg na obrzeżach miasta, koło areny A2. Po zjeździe z  autostrady, od strony Mlada Boleslaw, szybko znajdujemy się pod hostelem. To blok obok fabrycznej hali. Cudów nie ma, ale śniadanie dają pyszne i bardzo urozmaicone, nawet z dwoma rodzajami ciasta :) To jedna zaleta, druga - do metra mamy dosłownie 200 metrów.

A metrem w 10 minut jesteśmy na starówce. I to mnie już zachwyca!

Zoo Safari w Dvur Kralowe

Z jednodniowych wycieczek do Czech, podczas pobytu w Korlinie Kłodzkiej polecam jeszcze jedno miejsce - Zoo Safari w Dwur Krlowe. To miasto leży ok 50 km od Kudowy Zdroju.
Zoo leży na bardzo dużym, pagórkowatym obszarze. Na jego terenie znajdują się duże wybiegi z całymi stadami, a nie pojedynczymi sztukami, zwierząt. Duże wrażenie robi, położony nad jeziorem , wzniesiony teren na którym żyją zwierzęta kopytne różnych gatunków, prawie jak na prawdziwym safarii :)

Adrspach i Hvezda - Czeskie Skalne Miasto

Z jednodniowych wypadów za granicę mogę śmiało polecić czeski Adspach, skalne miasto leżące w okolicach Teplic i Novego Mesta nad Metui. Można tam pokjechać zarówno będąc w Karkonoszach jak i w Górach Stołowych. W Adrspachu byłam 2 razy, z małym i trochę większym dzieckiem. Samochodem bez problemu , przez przejście graniczne w Słonem , dalej przez Nachod, Teplice nad Metui, lokalnymi drogami, przez  zagubione w górach wsie do Adrspachu.
W okół jest wiele skalnych miast. Skalne ściany piętrzą się to tu, to tam wśród drzew. Adrspachskie Skalne Miasto jest bardzo przyjazne. Duże, płatne symbolicznie, parkingi dla zmotoryzowanych znajdują się tuż przy wejściu.
Zaraz za wejściem dochodzimy do turkusowego jeziorka.

Czeska Szwajcaria -Hreńsko - Pravcicka Brana

 

Pravcicka Brana i nSokole Gniazdo

Pobyt w Hreńsku to nie tylko drogą przez wąwozy z ich przeprawami łodziami. Najpopularniejszym miejscem w tej części Czeskiej Szwajcarii jest Pravicicka Brana. Z Hreńska idziemy drogą w górę, w kierunku Mezni Louki. Jest zimny jesienny poranek. Słońce odbija swe promienie w Kamienicy. Szybko podchodzimy asfaltówką do miejsca, gdzie szlak odbija w góry. Wchodzimy do lasu. Październikowy poranek jest rześki, chwalimy sobie chustki-opaski, które naciągamy na uszy. Szeroka droga prowadzi zakosami w górę zbocza. Miejscami jest umocniona kamieniami, są mostki i pozostałości metalowych poręczy. Na szlaku mały ruch, jest jeszcze wcześnie. Po 20 minutach wychodzimy na osłoneczniony stok. W prawo wiedzie odgałęzienie szlaku do jaskini. To dosłownie parę kroków; pod ogromną przewieszoną skałą jest głęboka, sucha wnęka. Koniec.
Wracamy na główną drogę i po chwili w górze nad naszymi głowami pojawia się wciśnięta między skały bryła stylowego górskiego pałacyku - Sokole Gniazdo. O tej porze oświetlony jest promieniami nisko nad horyzontem świecącego słońca, przechodzącymi przez Pravcicką Branę – wielką dziurę w ostańcowych skałach. To zaskakująca budowla w takim miejscu. Wchodzimy na taras . W dole widok na wijącą się ścieżkę, którą przyszliśmy. Nad nami po lewej ściany szarego piaskowca, po prawej – Pravcicka Brana .Czynna jest tylko część budynku mieszcząca wystawę zdjęć przyrodniczych oraz w podziemiach znajdują się toalety. Bufet i mały sklepik z pamiątkami i mapami mieści się po drugiej stronie hotelu, za wejściową bramką.



              Żeby wejść na taras pod bramą musimy wykupić bilety w kasie wciśniętej między budynek pałacu i skały. Słońce nadaje niewątpliwie uroku temu skalnemu miastu. Wchodzimy po metalowych schodach jeszcze wyżej, by dotrzeć w końcu do tarasów widokowych z niesamowitym widokiem na okolicę.

Za nami piaskowce, w których wyrzeźbiona przez naturę błyszczy  Brana, w dole zalesiona pustka, a w okoł wyłaniają się ostańcowe baszty i całe skalne miasta. Tutaj nikt się nie spieszy….

Panorama z tarasu widokowego przy Pravcickiej Branie w Czeskiej Szwajcarii

W końcu jednak wstajemy i ruszamy dalej. Przechodzimy przez bramkę i wracamy na drogę, którą przyszliśmy. Po 5 minutach znajdujemy się na rozwidleniu szlaków. Ruszamy w przeciwną stronę niż droga do Hreńska. I od tej pory pójdziemy pięknym osłonecznionym płajem, otoczeni drzewami w jesiennej szacie oraz skałami w różnych odcieniach. Do Mezni Louki docieramy po ok 1,5 godzinie. I znów asfaltową drogą idziemy do Hreńska, wg wskazań kierunkowskazu to tylko 4 km, ale nam się te kilometry nieźle dłużyły. Gdy dochodziliśmy do Hreńska minął nas miejscowy autobus.

I znów jesteśmy w słonecznej dolinie rzeki Kamienicy. Jest sobota , więc już sporo turystów kręci się na ulicy. W ogródkach, po słonecznej stronie drogi, siedzą smakosze miejscowych dań i piw. W naszym pensjonacie zamawiamy kurczaka z dodatkami , a porcje jakie dostaliśmy zaspokoiły by głód po znacznie dłuższej wycieczce. Cena bardzo przyjemna, a obsługa miła. Właścicielka pensjonatu  świetnie się z nami dogadywała, każdy z nas w swoim języku. Kelnerki najczęściej jednak zagadywały po … niemiecku.

To miejsce zrobiło na mnie bardzo miłe wrażenie; piękny, słoneczny, jesienny weekend. Być może w wakacje jest tu bardziej gwarno i tłoczno. Na przełomie września i października – polecam. Zwłaszcza, że można połączyć pobyt tutaj ze zwiedzaniem Drezna, do którego stąd zaledwie 30 km.

Czeska Szwajcaria - Hreńsko - łodziami przez wąwóz

Cześć!
    Hreńsko leży w czeskiej części Szwajcarii Saksońskiej. Ukształtowany przez Łabę krajobraz składa się z pięknych skalnych miast złożonych z większych lub mniejszych grup piaskowcowych ostańców. Wybraliśmy dwie trasy wycieczkowe w tej okolicy i nocleg w Hreńsku.
        Jest początek października. Do Hreńska jedziemy autostradą z Pragi w kierunku na Drezno. Obiad chcemy zjeść dopiero na miejscu, więc jesteśmy już odrobinę poirytowani. Niebo zaciąga się chmurami, ale nie pada.  Wjeżdżamy do Hreńska jadąc cały czas wzdłuż Łaby. Przy głównej drodze mijamy pensjonat, który miał być ładnym tanim noclegiem. Rzeczywistość mocno odbiega od internetowej prezentacji, ale i tak obiekt jest zamknięty, nie ma sprawy. Dojeżdżamy do urzędu miasta i informacji turystycznej. Wbiegam do środka po mapę, foldery i pytanie gdzie można dostać nocleg. Pani każe jechać wzdłuż rzeki, w głab wąwozu. Jedziemy. Na ulicach pełno wielkich straganów z chińską tandetą, którą sprzedają z resztą azjaci. Jak to możliwe? W takim pięknym miejscu?  Znajdujemy dobrze wyglądający pensjonat za 420 kc od osoby w pokoju ze śniadaniem, w głównym punkcie miasta. Zostawiamy bagaże w pokoju i idziemy poszukać czegoś do jedzenia. Niesłusznie wydaje nam się, że w pensjonacie, w którym śpimy jest drogo. Jemy i oczywiście pijemy lokalne piwo. Rozkosz. Na reszcie piwo ma jakiś smak! :)
       Wracamy do ciepłego, przytulnego pokoju. Za oknami szumi rzeka Kamienica. Teraz wygląda niepozornie, płynąc dnem głębokiego, kamiennego koryta. Zdjęcia w jadalni pokazaują inne oblicze tej rzeczki.
        Ranek budzi nas słońcem. Cała dolina nabiera zupełnie innego charakteru. Wydaje się większa, piaskowce błyszczą w słońcu, jesienne kolory ubarwiają okolicę. Kilka dużych hoteli i mniejszych pensjonatów, nie robi wrażenia ciasnej

          Dzisiaj zaplanowaliśmy przejście wąwozu, którego przebycie wymaga w dwóch miejscach skorzystania z łodzi.
          Wejście do wąwozu znajduje się na końcu miejscowości. Szlak miedzy piaskowcami , wzdłuż rzeki schodzi z drogi asfaltowej na gruntową. Na szlaku jest chłodno, to głęboki wilgotny wąwóz. Dzień jest dość ładny. Na ścieżce, a raczej w korycie rzeki spotykamy grupę na plenerze fotograficznym. Wkrótce dochodzimy do wykutego w skale tunelu i wychodzimy na małą platformę nad jeziorkiem. Tu zaczyna się Divoka Souteska - Dziki Wąwóz. Dalej nie da się iść pieszo, wsiadamy do łodzi. Jest nas może 10-12 osób. Polacy i Czesi. Wolno płyniemy wśród omszałych skał. Flisak i przewodnik w jednym opowiada o tym co widzimy. Czeski jednak nie jest tak trudno zrozumieć. Dla uatrakcyjnienia przeprawy na brzegach co kawałek  posadowione są drewniane rzeźby, a to smok, a to wodnik, czy zakapturzona postać serwująca wg przewodnika … "Kawa, herbata, hasz, marichuana, LSD"  Oczywiście nie może obyć się bez prezentacji ‘szpagatowej Niagary’; za pomocą sznurka flisak uruchamia strumień wody , który spada gdzieś z góry do rzeki tuż obok łodzi.