Teneryfa - tydzień na wulkanie

Spędzenie Świąt Wielkanocnych w Hiszpanii to bardzo dobry pomysł. Raz, że pogoda znacznie lepsza niż u nas , a dwa - mają bardzo ciekawe obchody wielkiego tygodnia. Widowiskowe procesje , z figurami lub w przebraniach, z orkiestrami,  prawie w każdym mieście.

Ja w zasdzie uciekałam od świętowania i Teneryfa jest na to miejscem idealnym. Na południu wyspy jest już w kwietniu gorąco i jak zawsze sucho.

 

Tu, na Wyspach Kanaryjskich, ciekawie patrzy się na pola uprawne; na tym samym polu zbiera się , sadzi i kwitną ziemniaki. Taki brak sezonu. Dla turystów również - sezon cały rok.

Lądując na Teneryfie od razu widzę, gdzie jestem - na wulkanie. Żeby było dramatyczniej przewodniczka wyjasnia nam, że statystycznie Teide wybucha średni co sto layt, a ostatni wybuch miał miejsce w ... 1904, więc jesteśmy ,statystycznie, zagrożeni :) Pocieszma się, że erupcja Teide nie wyglądała jak Wezuwiusza , lawa spływa wolno , nie ma gorącej chmury popiołu i gazów, która pokryła Pompeje.
Ja Teide ogldam z daleka. Mozna wjechac na gore, a nawet wejsc w poblize krateru, wymga to zgody wladz parku.

Kefalonia - wyspa bez turystycznego szaleństwa

Na wyspie Kefalonia byłam z jednodniową wycieczką . To najmniej turystycznie eksploatowana wyspa z archipelagu Wysp Jońskich. Wyspa jest górzysta, ale nie skalista. Została najbardziej zniszczona w trzęsieniu ziemi w XX wieku. To stąd większość mieszkańców po tej katastrofie wyemigrowała do Ameryki. Do dziś na stokach widać pojedyncze ściany pozostałe po zburzonych w katakliźmie budynkach. Między nimi ustawione są pszczele ule, w których powstaje niezwykły miód tymiankowy.

 

Kefalonia to wyspa legend o białych dziskich koniach, pojawiających się w porastajacych góry lasach oraz o weżach w klasztorze, wychodzących z ukrycia raz w roku, podczas kościelnego święta.

Zakynthos - wyspa żółwi morskich

Zakynthos, zwana także Zante, to malutka grecka wyspa na Morzu Jońskim. Do archipelagu należy jeszcze Korfu i Kefalonia.

Zatoka wraku

 

Wyspy Jońskie zostały w latach 60tych XX wieku nawiedzone przez potężne trzęsienia ziemi. Dlatego nie ma tu zbyt wielu zabytkowych budowli, miłośnicy antyku nie mają tu czego szukać. Wielu mieszkańców po tej apokalipsie wyemigrowało.

Wyspa Zante to wyspa turystyczna, z najbardziej charakterystycznym miejscem tzw. Zatoką Wraku, do której lokalne biura podróży oferują wycieczki zarówno od strony lądu jak i morza.

Słowacki Raj - przyjemny spacer po drabinach

Dzień wstał duszny i pochmurny, nad Tatrami gęste chmury, więc jedziemy na poudnie do Słowackiego Raju. Nie mamy rozeznania, więc zaczynamy od informacji turystycznej w Spiskiej Nowej Wsi. Bardzo ładne miasto. Pani w informacji podajc mapę informuje, że na przejście głownej atrakcji, Przełomu Honradu, to jest za późno, ale spokojnie możemy przejśc wąwóz Sucha Bela. Wracamy po sladach i skręcamy na drogę do miejscowości Podlesok. Ogromny parking na łąkach zajety jest w malutkiej części. Widzimy, że miejsce jest popularne wśród polskich turystów.

Kupujemy bilety i zmierzamy do wejścia, Przy pierwszych drewnianych podestach spotykamy polską rodzinkę w obuwiu typu klapki, meska część z piwem w ręku zastanawiających się jak stąd wyjść.
W wąwozie jest duszno i bardzo wilgotno. Tam gdzie szlak biegnie po śliskich skałach trzeba bardzo uważać. W przeważającej części idzie się po drewnianych pomostach, wyglądajacych jak przewrócone drabiny o szerokich szczeblach, przymocowanych do skał. W dole płynie rzeka, która ten wawóz wyżłobiła.

Tatry Słowackie - w Dolinie Stroleśnej kozice mi z rąk jadły

Dolna Staroleśna

      Ostatni dzień w Tatrach Słowackich przeznaczamy na Dolinę Stroleśna. Jest najbardziej dzika i .. posępna. Coś w tym jest. Pogodę mamy w tym dniu specyficzną; na dole świeci słońce , nad szczytami Tatr wiszą chmury.
      Jedziemy do Smokowca wcześnie, łapiemy kolejke na Hrebieniok o 8:30. Później spacerek do Chaty Reinera . Poprzednio odbijalismy w prawo, szlakiem czerwonym do Chaty Zamkowskich i teraz także większość turystów idzie w tamtą stronę. My idziemy prosto, szlakiem niebieskim. Mijamy dosłownie kilka osób, w tym jednego tragarza z nieludzko obciążonym nosidłem na plecach. Jest chłodno, mamy kijki, więc drogi nam ubtwa dośc szybko.

     Na początku szlak jest nudną ścieżką wśród drzew i kosówki, mozolnie pnącym się pod górę. Po 1,5 godzinie dochodzimy do miejsca, gdzie zaczyna się strome podejście do górnej części doliny. Idziemy po nierówno rozmieszczonych jamiennych stopniach. Cały czas towarzyszą nam pogwizdywania świstaków, a gdy zatrzymuję się na odpoczynek dosłownie nad moją głową pojawiaja się dwa łebki kozic. Są ciekawskie i spokojne, bo cóż możemy im zrobić, gdy bezpiecznie stoją wysoko na skałach?

Tatry Słowackie - Szczyrbskie Pleso i Dolina Mięguszowiecka

Wybieramy kolejną dolinę – Mięguszowiecką z jej Hińczowymi Stawami. Jedziemy do Szczyrbskiego Plesa. Samochód zostawiamy na dużym, płatnym parkingu przy kompleksie sportowym i idziemy nad jezioro.

Szczyrbskie Pleso
 

Byłam tu już kiedyś i wówczas otaczające Szczyrbskie Jezioro szczyty zrobiły na mnie większe wrażenie J Idziemy czerwonym szlakiem wokół jeziora i dalej do Popradzkiego Plesa. Droga jest szeroka, wygodna i dość ludna. W zasadzie to taki spacerowy trakt w kurorcie.

Przy Popradzkim Plesie
 

    

Do Popradzkiego także wiedzie droga asfaltowa, dal mało wytrwałych. Na ławkach przed schroniskiem siedzi sporo ludzi. Odwiedzamy wszystkie budynki nad Popradzkim Jeziorem, idziemy kawałek w prawo i znajdujemy na kawałku plaży ławeczkę. Nasyciwszy oczy widokiem Popradzkiego zostawiamy dziecko przed schroniskiem i ruszamy w górę na niebieski szlak do Hińczowskich Stawów.
                Przewidziany czas przejścia 1,5 godziny w jedną stronę. Moim zdaniem czas jest nieoszacowany. Stosunkowo szybko dochodzimy do rozwidlenia szlaków. Czerwony odbija w prawo , pod Rysy, a my idziemy prosto. Szlak cały czas się pnie. Im wyżej i bliżej pod Mięguszowieckie tym wiatr się wzmaga i robi się chłodniej. Co rusz mamy nadzieję, ze podejście zaraz się skończy , ale za pokonanym wzniesieniem wyłania się następne.

Dolina Mięguszowiecka

       

Tatry Słowackie - Dolina Wielicka i Jaskinia Bielska

     Kolejny gorący dzień, lekko osłabieni , wybieramy krótki spacer dnem Doliny Wielickiej do schroniska Śląski Dom. Do schroniska tego biegnie droga jezdna, więc na końcu nie spotkamy schroniska tylko prawdziwy hotel.
 

          My jednak ruszamy z Tatrzańskiej Polanki. Samochód można zostawić przy drodze, jest tam kilka miejsc parkingowych, a jeśli tam zabraknie miejsca, to można poniżej torów kolejki znaleźć parking przy przystanku autobusu. Ja właśnie tam zostawiłam samochód i ruszyłam w poszukiwaniu sklepu w górę miejscowości. Mimo, ze dopiero 9. upał daje się już mocno we znaki, a sklepu… nie ma. Mimo braku zapasów wody ruszamy na zielony szlak. Szlak przebiega w poprzek serpentyn asfaltowych. Niestety, stok jest porośnięty niewielkimi drzewkami jarzębiny i brzozy i krzaczkami. Osłonięci od wiatru ale nie ocienieni pocimy się na podejściu. Po półgodzinie w końcu dochodzimy do lasu. Bark wody dał już nam się mocno we znaki , więc z nadzieją słuchamy dochodzącego gdzieś poniżej szumu wody. Wkrótce dochodzimy do strumienia i wbrew wszelkim zasadom pijemy prosto ze strumienia.