Caminito del Rey i powrót do Granady po 10 łatach

Gdy trochę znuży Cię zwiedzanie andaluzyjskich miast, z ich niewątpliwym przepychem i niezwykłością budowli, związanym z historią panowania na tym terenie Maurów 

Caminito del Rey jest dobrą odskocznią.

Wąwóz oddalony jest o ok. 60  km od Malagi. Dojechać można tutaj samochodem lub pociągiem. Samochód zostawiamy na jednym z parkingów. Między wejściem i wyjściem kursuje autobus. Bilety najlepiej nabyć przez internet.

Długość trasy to około 7 km i w znakomitej większości prowadzi kładkami zawieszonymi ok 100 metrów nad dnem kanionu i nad lustrem wody.

Od 2015 szlak jest odrestaurowany i udostępniony turystom. Wbrew nazwie nie był to nigdy szlak królewski; ścieżka służyła najpierw budowniczym zapory a później pracownikom konserwującym urządzenia hydrotechniczne.

Przebieg trasy jest bardzo malowniczy. Największym zaskoczeniem był dla mnie ... pociąg . Tak przez wąwóz, po przeciwnej stronie niż biegnie szlak, wiedzie droga kolejowa, miejscami przepleciona w skałach niczym pasek przez szlufki.

Nad nami krążyły sępy, całkiem licznymi stadami. Nie wiem, na co liczyły. Droga jest łatwa i przyjemna. Jej przejście zajmuje ok 2-3 godzin na totalnym luzie. Warto mieć wygodne obuwie, wodę i skupioną uwagę. Mimo wszystko to górska ścieżka.

 Osoby z lękiem wysokości/ przestrzeni mogą mieć problem z jej przejściem.

Granada Sacromonte

I znów zwiedzamy Granadę. To miasto, którego nigdy nie mam dość. Gdy byliśmy tu dziesięć lat temu trwał remont głównych ciągów komunikacyjnych i miasto było jednym wielki placem budowy. Obecnie jest nowoczesnym ośrodkiem z wygodną komunikacją miejską.

Ale my przecież zwiedzamy :-)

To co już widzieliśmy - Alhambrę, bo być w Granadzie i nie widzieć tej twierdzy to jak w Rzymie i nie widzieć Watykanu. I to czego nie zobaczyliśmy - Sacromonte.

Sacromonte było dzielnicą wyrzutków i biedy, która z braku środków wykuła domostwa w miękkiej skale, zapewniając sobie i zwierzętom hodowlanym schronienie. I niepowtarzalny widok na Alhambrę.

Muzeum zaskakuje ciszą, spokojem, muzyką sączącą się z głośników. Opowieścią o życiu i o sztuce flamenco. 

Można tu dojść idąc od miradoru przed kościołem Św. Mikołaja lub drogą wzdłuż rzeki przecinającej miasto.

Alhambra

I kilka zdjęć z pobytu na terenie Alhambry. Nikogo nie muszę zachęcać do wizyty w twierdzy - jednym z cudów architektury i sztuki ogrodniczej. 

Z mojego doświadczenia - nie da się ogarnąć tego obszaru podczas jednej wizyty. Warto wybrać to, na czym nam najbardziej zależy np pałace i ich najbliższe otoczenie .

A ogrody i budynki okalające wzgórze - odłożyć na później.

Granada skradła moje serce. Będę do niej wracać - za każdym razem wysłuchując rytmów rzewnego flamenco, ognistego tańca temperamentnych Hiszpanek i widoku Alhambry na tle pokrytych śniegiem gór Sierra Nevada.